Doodsoorzaken van personen die bij overlijden inwoners waren van Nederland. (01-01-1996 - 01-01-2013)

Dit bestand bevat gegevens over de primaire en secundaire doodsoorzaken van personen die in de Gemeentelijke BasisAdministratie (GBA) ingeschreven stonden ten tijde van het overlijden en dus inwoner waren van Nederland.De primaire doodsoorzaak is de ziekte of de gebeurtenis waarmee de aaneenschakeling van gebeurtenissen die tot de dood leidde, startte. Men spreekt hierbij wel van de onderliggende ziekte of het grondlijden. Gevolgen of complicaties hiervan worden meestal als secundaire doodsoorzaak (doodsoorzaken) beschouwd, evenals andere ziekten die ten tijde van het overlijden aanwezig waren en soms tot de dood hebben bijgedragen.De gebruikte doodsoorzaakcodes zijn afkomstig uit de lijst van de International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD, 10e revisie) van de World Health Organization (WHO).

Meer informatie over het verkrijgen van toegang tot de data:

> https://www.cbs.nl/nl-nl/onze-diensten/maatwerk-en-microdata/microdata-zelf-onderzoek-doen

Methodiek

Van iedere overleden inwoner van Nederland vult de arts (de behandelend arts, diens waarnemer of de gemeentelijk lijkschouwer) een doodsoorzaakverklaring (B-verklaring) in. Deze doodsoorzaakverklaring wordt in een gesloten envelop via de gemeente waar het overlijden heeft plaatsgevonden naar de medisch ambtenaar van het CBS gestuurd. Bij het CBS worden de enveloppen geopend en de formulieren verwerkt. Dit gebeurt volledig anoniem, de naam van de overledene is bij het CBS niet bekend. De vermelde doodsoorzaken worden vertaald in coderingen volgens de International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD) van de World Health Organization (WHO). Vanaf 1996 wordt gewerkt met de Tiende Revisie van de ICD (ICD-10, WHO).Het coderen volgens de richtlijnen van de WHO houdt in dat slechts één ziekte of gebeurtenis als primaire doodsoorzaak kan worden aangemerkt, namelijk de ziekte of de gebeurtenis waarmee de aaneenschakeling van gebeurtenissen die tot de dood leidde, startte. Men spreekt hierbij wel van de onderliggende ziekte of het grondlijden. Gevolgen of complicaties hiervan worden meestal als secundaire doodsoorzaak (doodsoorzaken) beschouwd, evenals andere ziekten die ten tijde van het overlijden aanwezig waren en soms tot de dood hebben bijgedragen. Bij een zogenaamde uitwendige doodsoorzaak (niet-natuurlijke dood) wordt vrijwel altijd de gebeurtenis als primaire doodsoorzaak aangemerkt en het ontstane letsel als secundaire doodsoorzaak. Vooral wanneer er sprake is van meerdere oorzaken kan het onderscheid tussen primaire doodsoorzaak en secundaire doodsoorzaak (doodsoorzaken) moeilijk zijn. Er wordt dan steeds een verantwoorde keuze gemaakt met inachtneming van de door de WHO opgestelde regels en voorschriften. Men is daarbij uiteraard afhankelijk van de door de arts verstrekte informatie. In een aantal gevallen wordt dan ook bij onduidelijkheid schriftelijk of telefonisch navraag gedaan. Naast de altijd aanwezige primaire doodsoorzaak, worden per overledene maximaal drie secundaire doodsoorzaken toegekend. Bij euthanasie wordt het lijden van de overledene als primaire doodsoorzaak beschouwd. Euthanasie wordt geteld als een natuurlijke dood.

Populatie

Overleden personen die op het moment van overlijden ingeschreven stonden in de GBA.