Bodemgeschiktheidskaart - zettingsgevoeligheid

Bouwen op slappe grond vereist inzicht in het voorkomen van “slappe” lagen in de ondergrond. Slappe lagen worden gedefinieerd als lagen die een geringe draagkracht hebben. Hierbij is met name de dikte van de veenlagen van belang. Daarnaast spelen ook (dikke) kleilagen een rol. Voor het bepalen van de mate van geschiktheid van de ondergrond voor bouwen is binnen het 3D ondergrondmodel gekeken naar de aandelen veen, klei en zand in het bodemprofiel. Alleen het Holocene pakket is in beschouwing genomen. De Pleistocene eenheden zijn zodanig geconsolideerd dat niet is te verwachten dat deze nog substantiële invloed hebben op zettingen aan maaiveld. Op basis van de variatie in voorkomende bodemprofielen is vervolgens een classificatie opgesteld die een gradueel verloop van de zettingsgevoeligheid van de bodem vertegenwoordigt. Alleen in klasse 9 gebieden zal nauwelijks zetting optreden. In de andere klassen loopt de zettingsgevoeligheid richting klasse 1 gestaag op en moet dus altijd rekening worden gehouden met een bepaalde mate van zetting en hiermee samenhangende kosten voor preventie (funderen) en kosten voor beheer en onderhoud (compenseren van ontstane maaiveldhoogteverschillen als gevolg van zettingsverschillen). De aanwezigheid van veenlagen is het meest bepalend voor de zettingsgevoeligheid. Een dunne veenlaag is in de legenda ongunstiger voor de zetting dan een dikke kleilaag. In het holocene pakket is daarom in eerste instantie gekeken naar de totale dikte van het veenpakket. Vervolgens is gekeken naar de dikte van het kleipakket, al dan niet in combinatie met veen. De variatie in zanddiktes komt in de provincie Utrecht nagenoeg volledig tot uiting in de combinatie van veen en kleidiktes, en vormt daarom geen separate kolom in de uiteindelijke classificatie. Voor de gemeente Vijfheerenlanden, die sinds 1 januari 2019 deel uitmaakt van de provincie Utrecht, is nog geen data beschikbaar.